W klasie króluje tajemniczy kurz, a spokój emanuje z każdego zakątku mistycznego pomieszczenia. Wyborne witraże ozdabiają okna od wewnętrznej strony pomieszczenia, zaś na zamek od zewnątrz tracą wpływ. Młoda nauczycielka przyozdobiła każdą ławkę zielonymi i przydługawymi obrusami, co stylowo kontrastuje teraz z ścianami. Ściany zaś pokrywają wymyślne wzorce, powstałe już na początku legendarnego zamku. W pomieszczeniu brakuje świeżego powietrza, a stłumione światło resztkami sił wpada do klasy przez harmonijnie określone witraże. Dokładnie o godzinie 19:30 światło tworzy malowniczą mozaikę węża, lwa, borsuka i kruka. Herbów wszystkich domów Hogwartu.
Opis zadań z OWuTeMów:
OWuTeMy - Historia magii
Wchodzisz do Klasy Historii Magii, być może się denerwując, a być może nie. W każdym razie w tym momencie ważą się Twoje losy jeżeli chodzi o ten egzamin. Wybrałeś Historię Magii. Dobrze. Stajesz więc pośrodku sali, przed Tobą znajduje się stolik, przy którym siedzi znany znany Ci Aden Morris oraz dwoje nauczycieli ze Szkoły Magii Traustnitz. Jeżeli jesteś z tej szkoły i ucieszyłeś się, że będziesz mieć fory, to niestety, ale muszę Cię zawieść, bowiem oboje wyglądają na takich, których nie wzruszyła Twoja obecność. To Twoja komisja, która skrzętnie wszystko notuje za pomocą samopiszących piór, więc mają mnóstwo okazji do przypatrywania się Tobie i słuchania tego, o czym mówisz. Także dobrze się zastanów nad odpowiedziami i czynami! Nie zapomnij się także przedstawić na początku. Na biurku oprócz pergaminów i kałamarzy stoi czara, z której unosi się niebieski dym. Na niej świeci się napis „teoria. Komisja wyjaśnia Ci, że musisz wylosować dwa pytania i odpowiedzieć na nie lub wykonać polecenie. Gdy sięgniesz po kartkę i ściskasz ją w dłoniach, ta zamienia się w coś na kształt wyjca, który jednak nie krzyczy, tylko spokojnie zadaje Ci pytanie bądź wyznacza zadanie. Jak Ci poszło?
Zasady: Rzucasz czterema kostkami w specjalnym temacie do rzutów na egzaminy zgodnie z zasadami owutemów oraz rzutów. W tym temacie powinien pojawić się post z przeżyciami oraz działaniami postaci oraz specjalny kod, podany na dole posta.
Oceny: Ocena z egzaminu to suma punktów za pierwsze i drugie zadanie (plus dodatkowe punkty) według następującej rozpiski: 2-3 - Okropny 4-5 - Nędzny 6-7-8 - Zadowalający 9-10 - Powyżej Oczekiwań 11-12 - Wybitny Dodatkowo, za każde 8 punktów w kuferku z historii magii i run można dodać +1 do punktów.
Opis zadan:
pytanie nr 1:
Pierwsza kostka:
1 – Z czego zasłynął Burdock Muldoon? Podaj lata jego życia. 2 – Podaj kilka faktów z życia Gellerta Grindelwalda oraz podaj lata jego życia. 3 – W jaki sposób Gregory Przymilny zdobył fortunę? Czyje zaufanie zdobył? 4 – Podaj kilka faktów z życia Morgany le Fay. Czyją siostrą (przyrodnią) była? 5 – Opisz Urica Niegodziwego i wyjaśnij z jakimi stworzeniami miał do czynienia. 6 – Kim była Wendelina Dziwaczna i z czego zasłynęła?
Druga kostka:
Oznacza ilość punktów, otrzymanych za odpowiedź. 1 to odpowiednio 1 punkt, 2 - 2, itd.
pytanie nr 2:
Pierwsza kostka:
1 – Uporządkuj chronologicznie obrazy związane z bitwą o Hogwart. 2 – Zniszcz zaklęciem Bombarda modele twierdz, które poległy przed XV wiekiem. 3 – Po cechach charakterystycznych rozpoznaj czarodzieja - widzisz go w wysokim lustrze. 4 – Po wizualizacji rozpoznaj wydarzenie - zanurzasz głowę w myślodsiewni. 5 – Oczyść czaszkę z piachu i pyłu, uważając, aby jej nie uszkodzić w żaden sposób. 6 – Rozpoznaj legendarne artefakty i przyporządkuj je do odpowiedniego czarodzieja.
Druga kostka:
Oznacza ilość punktów, otrzymanych za wykonane zadanie. 1 to odpowiednio 1 punkt, 2 - 2, itd.
Na końcu posta należy dodać następujący kod:
Kod:
<retroinfo>Kuferek - historia i runy:</retroinfo> wpisz ilość punktów w kuferku z tej dziedziny <retroinfo>Wyrzucone kostki - pytanie 1:</retroinfo> wpisz kostki za teorię <retroinfo>Wyrzucone kostki - pytanie 2:</retroinfo> wpisz kostki za praktykę <retroinfo>Suma:</retroinfo> wpisz sumę kostek opisujących punkty za pytania oraz ewentualnych punktów bonusowych za punkty z kuferka <retroinfo>Ocena:</retroinfo> wpisz ocenę <retroinfo>Strona - losowania:</retroinfo> Wpisz stronę z odpowiedniego tematu, na której były losowane kostki
Ostatnio zmieniony przez Bell Rodwick dnia Sob Wrz 06 2014, 17:35, w całości zmieniany 1 raz
Wpadła do klasy. Wprawdzie spóźniona o całą godzinę, ale skąd miała wiedzieć, ze dzisiaj tez jest lekcja? Gdyby nie to, że wpadła na jakiegoś krukona, to na pewno nie pojawiłaby się dziś wcale w klasie. Nie jej wina, że poinformowano ją tak późno. Mogli zrobić wielkie ogłoszenie odnośnie dodatkowej lekcji. - Dzień dobry! - Otworzyła z hukiem drzwi, wpadając do środka sali. Podeszła do ławki, rozpakowując się. - Przepraszam, ze tak późno, ale ważne, że w ogóle wpadłam, no nie? Wie pani, dopiero dowiedziałam się, że jest lekcja, no i tak wyszło, że jednak przyszłam. Byłabym wcześniej, ale ktoś najwyraźniej zapomniał mi przekazać, o dacie dzisiejszej lekcji, a ogłoszenie w Pokoju Wspólnym zostało zerwane - wytłumaczyła, uśmiechając się szeroko. Miała nadzieję, że chociaż szlabanu nie będzie... Ale nie, woli szlaban, niż odjęcie punktów. I tak zaraz koniec roku.
- Powodzenia. - uśmiechnęła się niemal życzliwie na jej słowa o opiekunie Slytherinu. - to stworzenie, którego nazwy nie umiała podać moja mądra koleżanka - tu posłała złośliwe spojrzenie Emmie - to bazyliszek. - dokończyła. Historie Hogwaru, zresztą nie tylko jego znała na wylot. O ile, olewała całkowicie wszystkie inne przedmioty i nie uczyła się z nich w ogóle - tak z Historia Magii było zupełnie odwrotnie. Stukała przez chwilę wysokim obcasem w zamyśleniu. - Hufflepuff chciała by uczniowie odznaczali się pracowitością, dobrocią, cierpliwością i wszystkimi tymi słodziutkimi cechami. Gryffindor, chciał żeby byli odważni, mężni i jeszcze więcej gorszych pierdół niż chciała Helga. Rowena uważała, ze uczniowie powinni byc inteligentni, bystrzy i tak dalej. A Sallazar uważał, iż młodzież powinna być sprytna i przede wszystkim czystej krwi. No i w końcu jak Salazar zwiał, to oni stworzyli te domy, tiarę przydziału i ot cała historia. - zakończyła. Rzecz jasna, mogła bardziej opisać jak to się stało. Ale uznała, iż ta niby mądra kobieta i tak tego nie doceni. Już gdy kończyła mówić do klasy wbiegła jakaś zdyszana puchonka. Skąd biorą się tacy ludzie..? Ta jej radość... Żałosne.
Słuchając jej wyjaśnień, mimowolnie uśmiechnęła się szeroko. Z początku, gdy dziewczyna wparowała do klasy jak opętana, trochę ją to rozjuszyło, lecz słysząc jej tłumaczenie całe rozdrażnienie prysnęło jak za dotknięciem czarodziejskiej różdżki. - Oczywiście, oczywiście - wywróciła oczami wciąż się uśmiechając, chociaż próbowała opanować drgnienie warg, przygryzając je. - Siadaj. Nic nie poradzi, że niektórzy samym swoim usposobieniem ratują się przed straconymi punktami, czy szlabanem.
- Bardzo dobra odpowiedź. - kiwnęła gorliwie głową, a nie mogąc się opanować wykrzywiła wargi w uśmiech, który powstrzymywała resztkami sił. - Powiedziałaś dokładnie to, o co prosiłam, więc przyznaję Slytherinowi 10 punktów. Wspaniale, wpaniale. - powtórzyła, jak najmilej zaskoczona. Może nie będzie się jej z nią zbyt dobrze pracowało, ale przemawiało w niej poczucie dumy i nadziei... Tegóż się nie spodziewała. - Teraz, Panno Berkley... Proszę mi powiedzieć, kim był Edward Evestone, co wynalazł. Powiedz mi wszystko co zapamiętałaś z poprzedniej lekcji... a może nawet coś o nim kiedyś przeczytałaś? - wiedziała, że jej ostatnie założenie jest bardzo mało prawdopodobne, wręcz nierealne. - A może nawet któraś z Was, coś o nim wie? - tutaj zerknęła dobrodusznie na spóźnioną Krukonkę i Ślizgonkę.
- Eee... - Jednak historia Magii nie była jej dobrym punktem. - No więc, wiem tylko że on był związany z eliksirami. Wynalazł eliksir, tylko nie wiem, jaki. Był alchemikiem? - strzelała. Kłaniał się jje bardzo teraz widoczny brak wiedzy z eliksirów.
- A więc owszem. Wynalazł pewien eliksir, tzw. eliksir Wielosokowy. O ile wiecie co to jest. - Zasępiła się w podłogę, a nogi, którymi dotąd wymachiwała niczym mała dziewczynka stanęły w bezruchu i teraz zwisały martwo. - Więc? Ktoś może go kojarzy... ? - wątpiła by którakolwiek przepisywała notatki z ostatniej lekcji, ale mimo wszystko trzymała się ostatniej deski ratunku, spoglądając z nadzieją w ślizgonkę.
- Przepraszam, czy ja pomyliłam klasy? - spytała, uśmiechając się głupio. Czyżby teraz były tu eliksiry, czy jak? Od kiedy to na Historii Magii mówi się o wynalazcach eliksirów? Skołowana patrzyła to na nauczycielkę, to na uczniów. Mało prawdopodobne, by tylko ich trójka chodziła na eliksiry... Zawsze ich było więcej, nie?
W zasadzie nie słuchała za bardzo co się dzieje w klasie. Słyszała tylko jak ta czerwona wspomina o eliksirze wieloskowym. Od tamtej pory tylko przewracała kartki podręcznika i czytała. jednak, gdy poczuła na sobie wzrok Lynn, pomyslała że może ta ją o coś pyta. Zmarszczyła brwi. Jeszcze o ten eliksir? - Zapytała mnie Pani? - spojrzała krótko na Lynn, - Boże, nie kojarzycie tego eliskiru? On był przecież z Potterem związany. - powiedziała wyraxnie znudzonym tonem jednocześnie unosząc brwi. Była pewna, ze wszystkie rodziny czysto krwiste tą historię znały. a takich w szkole bylo najwięcej. Że też ona pół-krwi lepiej to pamiętała. - Trudno się go warzy, chyba coś około miesiąca. Wrzuca się do niego na koniec włos osoby, w która chce się przemienić. I można nią być tak chyba z.. godzinę. - dokończyła. - To Historia Magii, skarbie. Wiesz, czasami na lekcjach porusza się zagadnienia innych przedmiotów. - zwróciła się do puchonki cierpliwym, spokojnym głosem terapeuty. Ta dziewczyna z minuty na minutę była coraz bardziej irytująca.
Ostatnio zmieniony przez Victorie Gray dnia Sro Cze 30 2010, 19:37, w całości zmieniany 1 raz
- Możliwe. Zależy, czy udałaś się na Historię Magii...- posłała jej delikatny uśmiech, po czym zerknęła na klasę. Rzeczywiście ich dzisiaj mało... Mogła jednak trochę pomyśleć, i powiadomić i przełożeniu lekcji nieco wcześniej. - Znakomicie! 2p dla Slytherinu. Niestety, ale wymagam na mojej lekcji takich podstawowych informacji. - posłała wymowne spojrzenie w sufit. Przecież eliksir Wielosokowy jest podstawą wiedzy o eliksirach. Ciekawe, czy dziewczyna radzi sobie równie dobrze na eliksirach, co na historii magii. - Więc, chyba muszę Wam to powtórzyć. Proszę sporządzać notatki. Pan Edward Everstone urodził się w 1732 roku, a zmarł w 1780 roku. Wynalazł rewolucyjny eliksir wielosokowy. Oprócz tego sposób ujarzmienia jednorożca, który profesjonalni poszukiwacze stosują już od ponad wieku, a niniejszym anielskie sidła, których działanie mogliśmy poznać na poprzedniej lekcji, dzięki Panu Aładinowi. Ożenił się z Rosalie Goselle Everstone i przyniósł na świat ósemkę dzieci. Ukończył Hogwart, jego dom to Ravenclaw. Złapał, aż pięćdziesiątsześć jednorożców, tym samym króluje na liście Czarodziejskich Rekordów Guinessa. To nie wszystkie osiągnięcia Pana Everstone. Napisał książkę pod tytułem "złote kopyta, srebrny róg", którą możecie znaleźć w szkolnej bibliotece... A z resztą w każdej przyzwoitej bibliotece na świecie. -Wyrecytowała, po czym zerknęła zagadkowo na klasę. - Jakieś pytania? Nie...? To wspaniale. Na dzisiaj kończymy. Spodziewałam się, że załapiecie nieco więcej punktów. Gwarantuję, że na następna lekcja będzie wyjątkowo interesująca. I mam nadzieję, że tym razem wykażecie sie nieco większą odwagą niż uprzednio...
Ostatnio zmieniony przez Lynette Vivienne de Pare dnia Sro Cze 30 2010, 19:47, w całości zmieniany 1 raz
Rose uwielbiała elikisiry i bardzo dobrze jej na niej szło. To również wiedziała. Po prostu zdziwiło ją, że na historii magii mówi się o takich rzeczach. - Och, kochana, ja wiem, czym jest eliksir wielosokowy. Chcesz, to mogę ci go nawet uwarzyć. I uważaj, bo nam tu zkrukoniejesz do reszty. - To jest coś takiego jak Magiczna Księga Rekordów Guinessa? - zapytała, zaciekawiona. - A o czym jest ta książka... "Złote kopyta, srebrny róg"? I warto ją przeczytać?
Ostatnio zmieniony przez Rose Stuner dnia Sro Cze 30 2010, 20:49, w całości zmieniany 1 raz
- Tak. Jest. - Posłała dziewczynie pełen politowania uśmiech - Planuję nawet zapoznać Was ze szczegółami rodziny Guinnessów. A co do tej książki, to jest ona naprawdę rewolucyjna i naprawdę bardzo przydatna... pod warunkiem, że masz w planach ujadanie się z jednorożcami. - tutaj zerknęła na dziewczynę i uśmiechnęła się do niej mrużąc oczy jak pod słońce.
Skrukoniejesz? Po raz kolejny tego dnia zmarszczyła brwi. Ta dziewczyna nie dość, że zachowywała się... dziwnie, to jeszcze mówi dziwnym językiem. Jest w ogóle takie określenie? W każdym razie, Victorie nie uważała, by było coś złego w posiadaniu talentu dotyczącego jednego przedmiotu. W duchu, bardzo dobrze wiedziała, że na innych przedmiotach jej ocena byłaby znacząco niższa. Dlatego właśnie nie zapisywała się na nić prócz Historii Magii. W tym była najlepsza, i nie zamierzała się poniżać na lekcjach przedmiotów o których nie miała zielonego pojęcia. Zresztą po co jej wiedza o przedmiotach, których nie lubi? Ważne, żeby w miarę opanować to co się przyda w przyszłym zawodzie i tyle. Usmiechnęła się podobnie jak Lynn z politowaniem do Rose. - A czy inteligencja to coś złego, moja droga? To, że Ty jej w genach nie odziedziczyłaś nie oznacza, że musisz się na mnie zazdrośnie wyżywać. - oświadczyła wciąż nie zmieniając wyrazu twarzy. - Poza tym, nie psuj puchonom opinii żałosnych, ale za to miłych i słodkich nieudaczników. Helga przewraca się w grobie! I to jeszcze Pani prefekt! - westchnęła po czym pokiwała krytycznie głową do Rose. Skończywszy swą niezwykle pouczająca przemowę wstała. - Przepraszam, lecz muszę juz wyjść. Obiecałam siostrze, że się z nią spotkam. - skłamała na poczekaniu. każdy, kto znał ją choć trochę bliżej wiedział, że spotkanie z Frances to ostatnia rzecz na którą Gray mogłaby sie spieszyć. Wyszła z klasy, a stukot jej obcasów było słychać na korytarzu jeszcze przez dłuższą chwile.
( powiedziałam, że jest już koniec lekcji... nie musiałaś się zwalniać na spotkanie z siostrą xd)
Ponownie zlustrowała klasę, a słysząc słowa wydobywające się z ust Victorie niemal nie parsknęła gniewem. Usłyszała tę niemiłą przemowę ślizgonki za wyraźnie. - Możecie już iść. - powiedziała ponownie, spoglądając z uniesionymi brwiami na Puchonkę i Gryfonkę. Co one tutaj jeszcze robią?
Klasa powoli pustoszała, jedynie dwie uczennice zostały, choć nie wiedział, dlaczego. Siedział grzecznie w ławce, już gotów do wyjścia - jego torba stała na podłodze tuż obok jego nogi. Miał dziwne wrażenie, że Lynn może nie mieć ochoty na rozmowę. Jednak po tym co się stało, Narciss uważał, że jest to jego dwulicowy obowiązek, aby zapytać się o samopoczucie nauczycielki.
Zerknął na nią wyczekująco. Może w końcu go zauważy, bo póki co jest całkowicie zajęta uczennicami.
Rozejrzała się ponownie po klasie i schowała twarz w dłoniach zauważywszy, że dwie dziewczyny wciąż siedzą na swoich miejscach. Westchnęła ciężko, po czym wstała z biurka i usiadła na krzesełku jak Pan Bóg przykazał. Gdy ponownie, już nieco znużona przyjrzała się klasie, jej wzrok spoczął na znanym Panu Aładinie. - Narcissie.. Nie zauważyłam Cię wcześniej. - przyznała zupełnie zbita z tropu. - Przed chwilą przyszedłeś? Lekcja zaczęła się dwie godziny temu... i już SKOŃCZYŁA! - Wyspowiadawszy ostatnie słowo, podkreśliła je, patrząc znacząco na uczennice.
Zarumienił się i spuścił głowę, najwyraźniej całkowicie zażenowany swoim spóźnieniem. - Przepraszam, pani Pare - wymamrotał, przygryzając wargę, aby ukryć uśmieszek. - Jest mi bardzo przykro. Źle się czułem od samego rana, dopiero niedawno mi się poprawiło i... Muszę z panią porozmawiać, jeśli ma pani chwilkę czasu.
Był tak uprzejmy i tak poprawny, jak na ucznia przystało. Gdyż oczywistym jest, że nie należy spoufalać się z nauczycielem przy innych uczniach. Narciss był pewien, że podważanie autorytetu Lynn z pewnością bardzo by zaszkodziło jego planowi.
- Oczywiście, Narciss. I wolałabym, żebyś stwierdził... że przyszedłeś tylko porozmawiać, a nie na moją lekcję. - Puściła oczko do chłopaka. - To brzmi nieco lepiej, wiesz jaka jestem uczulona na spóźnienia. Zerknęła na niego, po czym wyszła z za biurka i przysiadła na stoliku obok niego i zmierzyła go bacznym spojrzeniem. - Więc? W jakim celu zaszczyciłeś mnie wizytą? - Spytała z łobuzerskim uśmieszkiem.
Uśmiechnął się do niej milutko, gdy tylko zauważ, że Lynn nie jest ani trochę zła. Posłał jej badawcze spojrzenie, po czym przysunął się do niej nieco bliżej, by usłyszała jego ściszony głos. - Jak sięczujesz...? - zapytał cichutko, będąc pewnym, że Lynn na pewno zrozumie, o co dokładnie mu chodzi. Trudno byłoby się nie domyśleć, szczególnie, że Alex skoczył z mostu niedawno.
- No... dobrze. - Westchnęła ciężko, a w jej oczach powstały iskierki buntu. W jej oczach ponownie stanęła twarz Alex'a, którą tak nienawidzi. Przez pewien czas, gdy próbował ją przekonać o swojej miłości skacząc z mostu (WTF?!), myślała, że coś do niego czuje... Jednak była to jedynie nienawiść. O stokroć mniej bolałaby strata kogoś obojętnego, szarego, niżeli kogoś, kogo się znało, kochało, nienawidziło.... Spojrzała w oczy Narcissa. - Czemu pytasz? - spytała, ignorując to, że nie odpowiedział na jej wcześniejsze pytanie.
Spojrzał na nią smutno, cichutko wzdychając. Szybko musiał przemyśleć sytuację, w której się znajdywał. Wydawało mu się jednak, że jako zafascynowany i zauroczony Alexem, powinien wyrazić smutek. Oczywiście pamiętając też, że był to ukochany Lynn. - Och, bo... - mruknął cicho, milknąc, gdy jego głos zadrżał płaczliwie. - Był dla ciebie ważny, prawda? I dla mnie... choć teraz mam do niego żal i jestem zły, że potraktował mnie w ten sposób. Nie rozumiem, jak można tak robić drugiej osobie. Przecież... też mam uczucia...
- Był! - Stwierdziła podkreślając czas przeszły - I dla Ciebie również powinien BYĆ ważny, Narcissie. Taki pasożyt, nie jest wart żadnych łez. Tym bardziej Twoich, niewinnych. Uśmiechnęła się do niego niepewnie, po czym szturchnęła w ramię, chcąc nieco podnieść na duchu. Zastanawiała się co by mogła zrobić dla Narcissa... Nie zasłużył na smutek z powodu Profesora Storma. A może pójść z tym do dyrektora? Przecież ten mężczyzna to pedofil! - Mogę Ci w jakiś sposób pomóc? - Spytała łagodnie.
- Nie wiem... - westchnął cicho i wymusił słaby uśmiech. Jego spojrzenie jednak wciąż pozostawało melancholijne i pełne rozpaczy. - Bo przecież... myślałem, że w końcu ktoś mnie pokochał...
Chlipnął cicho, odwracając się nieco bardziej, by żadna z pozostałych uczennic nie mogły dojrzeć łez, które migotały w jego oczach. Również głos ściszył do szeptu. Wiedział, że przyniesie to lepszy efekt. Poza tym... nie życzył sobe, by po szkole zaczęły krążyć niewygodne plotki. - ... że zapomne o nieszczęśliwej miłości i będę szczęśliwy... - wymamrotał po chwili, podnosząc na nią nieszczęśliwe spojrzenie. - A tym czasem oszukał i mnie i ciebie. Nie kochał żadnego z nas.
Spojrzała na niego podejrzliwie... Czy on go rzeczywiście pokochał? Przecież nie mogli się znać zbyt długo. Wcześniej każdą wolną chwilę spędzali razem; U niego w gabinecie, na łące, na punkcie widokowym. - Nie przejmuj się nim, Narciss. Bądź twardy... - powiedziała stanowczo po czym uklękła koło jego biurka, mierząc wzrokiem twarz chłopaka. Jak mogła w ogóle pomyśleć, że on mógłby skłamać? Przecież... jest autentycznie załamany. Sama już nie kochała Alexa i starała się o nim nie myśleć. To było zwykłe zauroczenie, a i minęło, zepchnięte ze sceny przez nienawiść, która wkrótce uleciała wraz z powiewem wiatru. Mężczyzna w chwili obecnej obchodził ją mniej od mycia zębów. - Powiedz... Naprawdę nie mogę Ci jakoś pomóc? - Naciskała z delikatnym wyrazem twarzy wyrażającym zrozumienie.
- Nie chcę już z powrotem Alexa - odpowiedział, dłubiąc lekko koronkę przy mankietach. Czy mógłby sobie czegoś zażyczyć? Na pewno nie. To za wcześnie, Lynn mogłaby zacząć coś podejrzewać. Powinien więc zacząć powoli, od przyjaźni i zaufania. W końcu pokręcił więc głową, zrezygnowany wpatrując się w nią. - I nie chcę obarczać cię dodatkową pracą. I tak masz jej wiele, sam widziałem... - umilkł, po chwili spoglądając na nią nieśmiało. - Ale... gdybyś miała ochotę na towarzystwo...
Spojrzała na niego niepewnie. - Prawda... Mam dużo pracy, ale nigdy jeszcze nie zabrakło mi czasu na coś znaczącego. Oczywiście, że mam ochotę na towarzystwo. Uśmiechnęła się ciepło, po czym powstała z kucu, otrzepując i tak absurdalnie czystą spódnice. Zrobi wszystko, by Narciss zapomniał o Alexie, chociażby to miała być ostatnia rzecz którą zrobi w życiu.
- Och, jesteś tak sympatyczna - powiedział do niej, również wstając z ławki i sięgając powoli po swoją torbę. - To dla mnie nowość. Zawsze spotykałem się jedynie z nieżyczliwymi komentarzami i rozbawionymi spojrzeniami... Bardzo się cieszę, że tym razem jest inaczej.
Przez chwilę zastanawiał się, czy powinien może wykazać chęć nauki historii magii. Z drugiej jednak strony miał już dość ślęczenia nad książkami od OPCM. Choć to i tak nie przynosi żadnych korzyści i Salvatore nawet nie zauważa poprawy.
Słysząc jego słowa, oczy kobiety zaszkliły się. A więc Narciss nigdy nie miał łatwego życia... - Powinnam jednak Cię uprzedzić, że nie będzie to miało żadnego powiązania z Twoją przyszłą oceną z Historii Magii. - uśmiechnęła się łobuzersko, ukazując przy okazji rząd śnieżnobiałych zębów, po czym wyszła wolnym krokiem z sali, patrząc pytająco na uczennice. Po chwili jednak zważywszy, że te nawet nie drgnęły, wyszła z klasy zostawiając je same.
:: 
1, 2, 3, 4 ... 18 ... 33 
